Kuciuk |
Wysłany: Pon 21:09, 12 Gru 2005 Temat postu: Pitbull |
|
Przyjrzyjmy się w pierwszej koIejności ogólnej sylwetce pitbulla. Widziany z boku, powinien on być idealnie kwadratowy, czyli mieć tak samą długość od kłębu do zadu jak wysokość, mierząc od kłębu do ziemi. Taki pies będzie wysoko postawiony i będzie miał maksymalną siłę dźwigni dla swojego wzrostu. To oznacza, że gdy pies stoi normalnie, z pęciną lekko wysuniętą poza staw biodrowy, to wydaje się być trochę dłuższy niż jest w rzeczywistości. Używanie punktów orientacyjnych w postaci kłębu i zadu ustrzeże obserwatora od pomyłki w ocenie wyglądu psa na podstawie tego, jak on stoi. Stosunek wzrostu do masy ciała jest bardzo ważny. Jako że psy walczyły na ringu w prawie identycznych kategoriach wagowych, to im wyższy był dany pies (przy tej samej wadze), tym większe miał szanse na wygraną. Stąd też krępe psy z długimi tułowiami, szerokimi ramionami i grubymi kończynami często przegrywały z wyższymi długonogimi przeciwnikami. Natura zazwyczaj "promowała" wysokie smukłe psy z długimi szyjami, co było wielką zaletą, ponieważ pozwalało takiemu psu dosięgnąć kolana przeciwnika w momencie, gdy ten trzymał go za przednią łape. Mógł też złapać za ucho i tym samym uniemożliwić chwyt przeciwnikowi z krótszą szyją, bądź też dosięgnać jego klatki piersiowej, gdy ten próbowal trzymać się na dystans. Oprócz faktu, że zaletą psa jest długa szyja, to powinna ona być jeszcze dobrze umięśniona od karku aż do samej nasady czaszki. Po drugie, spójrzmy dokładnie na tył psa. Jest on maszyną napędową każdego czworonożnego zwierzęcia. Pitbull wykonuje 80% pracy swoimi biodrami i tylnymi kończynami. Długie spadziste biodra są najważniejsze. Poprzez swoją długość dają one odpowiednią siłę dźwigni kończynom udowym. Długie biodro nadaje psu lekko cofnięty wygląd tyłu, stąd też tak często przytaczany "nisko osadzony" ogon. Biodra także powinny być szerokie. Bedą one utrzymywały szerokie krzyże, co da dużą przestrzeń na przymocowanie mieśni pośladkowych i ściągaczy udowych, czyli największych "silników w całym napędzie psa". Kość udowa powinna być krótsza niż podudzie. Oznacza to, że staw kolanowy będzie się znajdował na wysokościjednej trzeciej górnej części tylnej nogi. Psy z nisko umieszczoym kolanem nie należą do rzadkości. Są one zazwyczaj imponująco umięśnione z powodu większych mięśni udowych, ale w praktyce mają zadziwiająco słabe i powolne tylne kończyny, z powodu źle rozmieszczonego systemu dźwigni, gdzie poprzez długie uda pies traci dużo sił. Krótkie udo i długie podudzie zazwyczaj oznaczają dobrze zgięte kolano, co z kolei prowadzi do dobrze zgiętych stawów skokowych. Te ostatnie są naprawdę ważnym elmentem możliwości zapaśniczych. Kiedy pies w trakcie walki jest pchany do tyłu, musi polegać na naturalnej sprężystości dobrze zgiętych stawów skokowych i kolanowych, aby kontrolować swoje ruchy. Psy z prostymi stawami skokowymi będą dobrze walczyły tak długo, jak długo siła mięśni będzie je podtrzymywać, ale przyparte do muru, dużo szybciej zmeczą tylne łapy i bardzo prędko stracą swoje możliwości zapaśnicze. Po trzecie, popatrzmy na przód psa. Pitbull powinien mieć głęboką klatkę piersiową, dobrze wysklepioną na górze, ale zweżającą się ku dołowi. Preferowana jest głęboka i eliptyczna (prawie wąska), w przeciwieństwie do okrągłej lub beczkowatej. Klatka piersiowa mieści płuca, które nie są zbiornikami, ale pompami. Żebra są jak miechy. Ich wydolność zależy od różnicy w objętości pomiędzy skurczem a maksymalnym rozkurczem. Pies o beczkowatej klatce piersiowej oprócz tego, że musi unieść większy ciężar w stosunku do swojego wzrostu, ma jeszcze "pompę powietrzną o krótkim suwie", więc małych możliwościach. Musi robić więcej oddech6w, aby pobrać odpowiednią ilość powietrza. Głębokość klatki piersiowej daje więcej miejsca dla dużych płuc. Ramiona powinny być trochę szersze niż klatka piersiowa przy ósmym żebrze. Zbyt wąskie ramiona nie zabezpieczają odpowiedniej muskulatury, z kolei za szerokie czynią psa powolnym i dodają niepotrzebnej masy. Łopatka ma być pod kątem 45 stopni lub mniejszym w stosunku do podłoża i powinna być szeroka oraz płaska. Kość ramienna ma być pod takim samym kątem, ale w przeciwnym kierunku i wystarczająco długa, aby łokcie zaczynały się pod klatką piersiową. Powinny one leżeć równo, kości ramienne mają biec prawie równolegle do kręgosłupa. Pies nie powinien mieć łokci na zewnątrz, co daje mu wygląd buldoga angielskiego, gdyż taki typ kończyn dużo łatwiej ulega zwichnięciom lub złamaniom. Przedramię powinno być tylko trochę dłuższe niż ramię i ma być silnej kości, mniej więcej dwa razy tak grube jak kości śr6dstopia przy pęcinie. Przednie kończyny muszą wytrzymywać olbrzymie cięgi podczas walki i w związku z tym grubość jest tutaj rzeczą cenną. Na pierwszy rzut oka przednie i tylne kończyny powinny sprawiać wrażenie ciężkiego przodu i delikatnego tyłu. Dzieje się tak dlatego, że u atletycznie zbudowanego psa kości śródstopia, pęcina i dolna część golenia są lekkie, cienkie i sprężyste. Przednie kończyny są z kolei grube i wygladają masywnie. Jednak doświadczony "psiarz" szybko zauważy szerokie biodra, krzyże, silne uda, co czyni zadnią cześć psa najbardziej muskularną częścią ciała. Współczesne pitbulle najbardziej rożnią się między sobą wyglądem głowy, prawdopodobnie dlatego, że jej budowa ma najmniejszy wpływ na to, czy pies wygra czy przegra. Chociaż istnieją pewne atrybuty, które mogą okazać się w niektórych przypadkach zaletami lub wadami. Po pierwsze, jej ogólny rozmiar. Na przykład za duża głowa zwiększa wagę i w związku z tym może zajść konieczność walki z większym psem. Z kolei za mała głowa staję się łatwym łupem dla przeciwnika specjalizującego się w chwycie za nos lub za ucho (lzejszą głowę łatwiej można potrząsać). Tak więc u proporcjonalnie zbudowanego psa głowa powinna mieć wielkość około dwóch trzecich szerokości ramion i powinna być o około 25% szersza w policzkach niż szyja u podstawy czaszki. Odległość od tyłu głowy do stopu powinna się w przybliżeniu równać odległości od stopu do koniuszka nosa. Grzbiet nosa powinien być dobrze rozwinięty, co sprawi, że cześć pyska bezpośrednio pod oczami będzie znacznie szersza niż u nasady uszu. Głębokość ze szczytu głowy do spodu szczęki jest ważna. Szczęki są zamykane poprzez mięśnie jamy skroniowej wywierające nacisk na wyrostek dziobaty. Im głębsza głowa w tym punkcie, tzn. pomiędzy łukiem jarzmowym a kanciastym wyrostkiem spodu szczęki, tym większe prawdopodobieństwo, że pies będzie miał korzystne rozmieszczenie sił dźwigni zarówno podczas zaciskania szczęk jak i utrzymania chwytu. Prosta (w kształcie futerału) kufa i dobrze rozwinięta żuchwa nie mają większego znaczenia, jeśli chodzi o siłę gryzienia, ale są odporniejsze na ataki przeciwnika. Psy z obwisłymi wargami ciągle przygryzają je sobie podczas walki, co bardzo działa na ich niekorzyść. Zęby powinny schodzić się z przodu, ale ważniejsze jest aby kły zachodziły na siebie sciśle, gdy pysk jest zamknięty (górna szczęka za dolną). Kły powinny być szerokie przy dziąsłach i zwężać się w kierunku swoich końców. Mocne i zdrowe bez żadnych braków. Oczy widziane od przodu mają być eliptyczne, natomiast trójkatne, gdy patrzymy na nie z boku. Małe i głęboko osadzone. Zwykle taka głowa, widziana z góry lub z boku, wygląda kunowato, natomiast oglądana z przodu wydaje się okrągła. Skóra ma być gruba i luźna, ale bez fałd. Powinna sprawiać wrażenie, że jest dobrze dopasowana do psa, z wyjątkiem okolicy wokół szyi i na klatce piersiowej. W tych miejscach powinna być wystarczająco luźna, aby powstały pionowe fałdy nawet u psa w dobrej formie fizycznej. Niskie osadzenie ogona także jest bardzo ważne. Długością powinien on sięgać trochę powyżej pęciny i być gruby u nasady, ale stopniowo się zwężać. Ma zwisać w dół, kształtem swoim przypominając rączkę staroświeckiej pompy. Łapy powinny być małe i mocno osadzone na śródręczach i śródstopiach. Chód psa ma być lekki i sprężysty. Większość powyższych danych dotyczy szkieletowej budowy psa. Kiedy przyglądamy się mięśniom pitbulla z punktu widzenia hodowcy, to dużo ważniejsze jest, aby widzieć genetyczne cechy muskulatury niż te elementy, które powstały w wyniku treningu. Genetycznie silny pies moze być zwycięzcą w rękach nawet dyletanckiego właściciela, ale genetycznie słaby potrzebuje dobrego fachowca, aby wygrać. Sam trening niewiele mu pomoże. Pomyślmy o kosciach jako dźwigniach ze stawami jako punktami podparcia , z dołączonymi do nich mięśniami jako siłą napędową. Siłą przyłożona do dźwigni jest tym skuteczniejsza, im dalej od punktu podparcia jest przyłożona. Mięśnie powinny być długie, z przyczepami głęboko w dole kości, daleko poza stawami. Psy z krótkimi mięśniami wyglądają imponująco, ale nie są silne. Wartość siły mięśni leży w ich zdolności do skurczu. Im większa różnica pomiędzy stanem relaksu a skurczem, tym większa siła. Sierść pitbulla może być każdego koloru lub kombinacji kolorów. Powinna być jednak krótka i szczeciniasta. Jej połysk jest zazwyczaj odzwierciedleniem zdrowia psa i dlatego jest ważny u atletycznego amerykańskiego pitbull terriera. Jednak ponad wszystko pies ten jest wszechstronnym sportowcem. Jego ciało jest stworzone do szybkości, siły, zwinności i wytrzymałości, przy czym u dobrego pita cechy te powinny występować w równowadze.
Mam nadzieje że nie rozpisałam za bardzo
A teraz fotki:
słodziak
Tu niestety patrzcie na uszy
Tu coś także z uszami nie tak :/
Biedny wygłodzony Pitek ;(
A tu Normal :]
Nie jestem pewna czy to jest Amstaff ale dałam te zdięcie bo chciałam
pokazać co człowiek morze zrobić z psem! Ten pies najwidoczniej trafił
na złego właściciela!
|
|